Bevlogenheid is ook het thema van deze Lof. No guts, no glory, dat weet ik maar al te goed. “Je passie vertalen naar actie,” zo omschrijft Maryem van den Heuvel, onze ambassadeur in België, het. Zij is een van de vele vrouwen in dit nummer die vertelt wat haar drijft en hoe ze haar pad bewandelt. Staatssecretaris Jetta Klijnsma, SER-voorzitter Mariëtte Hamers, oud-Kamerlid Gerdi Verbeet, CEO van Xenos Francine van Dierendonck en andere vrouwen delen hun inspirerende verhalen met ons. Verhalen die getuigen van moed, doorzettingsvermogen en de drang te verbinden, te vernieuwen en het verschil te maken.
Het gesprek met Sophie Hilbrand was voor mij persoonlijk het hoogtepunt. Al jaren ben ik fan van deze bruisende tv-persoonlijkheid. Toen zij zo eerlijk naar buiten kwam met haar burn-out, werd dat alleen maar sterker. Net al veel andere vrouwen kon ik me maar al te goed in haar verhaal herkennen. Ik ben dan ook superblij dat ze met Lof haar kwetsbaarheid durft te delen. “Je doet jezelf tekort als je je emoties niet durft te laten stromen,” zegt ze treffend. Daarmee baant ze het pad voor vrouwen én mannen om dat ook te doen. En maakt ze de struggle tussen kind en carrière nog maar weer eens bespreekbaar. Want dat dat nog altijd een thema is, moge duidelijk zijn. Ondanks tien jaar Lof. Als ik oude nummers doorblader, zie ik onderwerpen als worklife integratie en de strijd tussen hoofd en hart regelmatig voorbijkomen, en ze hebben nog altijd niet aan urgentie ingeboet. Dat het verlangen naar meer gelijkheid tussen mannen en vrouwen nog altijd springlevend is, blijkt ook uit het rondetafelgesprek bij de SER in deze Lof. “De cultuur moet veranderen, binnen bedrijven en binnen de hele maatschappij,” roept Judtih Meeng, voorzitter van de Stichting Lof, daarin uit. “Ik begrijp eigenlijk niet waarom wij vrouwen, zoals we hier aan tafel zitten en de stand van zaken analyseren, niet bozer worden?”
Boos worden, het is zeker een optie. Maar in dit jubileumnummer kies ik liever voor een andere emotie: trots. Toen ik Herna Verhagen, CEO van Post NL en voormalig Raad van Advies lid van Lof interviewde over tien jaar Lof vroeg zij mij: waar ben jij trots op Jolanda? Daar was ik even stil van. Best genant voor iemand die veel vrouwen traint om hun talent in de spotlight te zetten. Natuurlijk ben trots op wat we met Lof bereikt hebben en de Joke Smit prijs die ik voor mijn inspanningen op het gebied van emancipatie heb gekregen. Maar vooral ben ik dankbaar dat we sinds de start van Lof in 2007 zoveel vrouwen hebben kunnen motiveren hun leiderschapsrol op te pakken in een wereld die vrouwelijk leiderschap hard nodig heeft. Want zoals mijn inmiddels overleden yogalerares Soni zei: wat je van binnen niet voelt, ga je van buiten zoeken. En ik denk dat juist daar voor vrouwen de uitdaging ligt de komende tien jaar, om hun binnenwereld naar buiten te brengen en daarmee de wereld en organisaties een beetje milder te maken. Daar werk ik graag aan mee als coach, trainer en facilitator van verandering.
Voor mij komt er met deze laatste digitale Lof een eind aan een fantastisch hoofdstuk uit mijn leven. Ik ben blij dat ik zelf niet meer op de woelige baren vaar zoals op de cover van mijn boek. Maar we zijn er natuurlijk nog niet. Wie neemt het stokje over? Guts & Glory gegarandeerd!
Hartelijke groet,
Jolanda
